"Τι καίει πρωί πρωί η κυρά Λενιώ;" αναρρωτήθηκαν οι άντρες μεταξύ τους την ώρα που πήγαιναν για δουλειά. "Καθαρίζει φαίνεται τον κήπο", για τον γάμο που έχει την Κυριακή. Παντρεύει τον γιο της."
Τ΄απόγευμα χτυπούσαν οι καμπάνες. Εκείνη η λαμπάδα που καιγόταν και έφτανε στον ουρανό, ήταν της κυρά Λενιώς. Είχε αφήσει ένα γράμμα...
Δεν την πρόλαβαν. Κάηκε ολόκληρη. Δεν κατάλαβε κανείς στη γειτονιά, τίποτα!
Αύγουστος ήταν. Ο γάμος έγινε στη "σκιά"....
"Μέχρι να γίνουμε Άγγελοι, να βγάλουμε φτερά, άσε με να παραμιλώ, να καίγομαι..... "
με αόρατες φλόγες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου