Πόσα θες;

"Εσύ ξαδέρφη γεννήθηκες για να ξυπνάς συνειδήσεις στους γύρω σου. Γι΄αυτό μένεις μόνη. Γιατί αυτοί που θα σου την φέρουν είναι πολλοί. Αυτός είναι ο σταυρός που κουβαλάς. Να το ξέρεις αν δεν στο έχουν πει."

Το ξέρω Τάκη μου. Το ξέρω. Μου αρκεί που η δική σου συνείδηση ξύπνησε χθες το βράδυ. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις... Ήταν μια δύσκολη νύχτα και για τους δυο.

Δεν σου είπα "τόσα δίνω", παρά μόνο, "πόσα θες;" Ήμουν προετοιμασμένη και για περισσότερα.

Δεν απαντούσες. Τα μασούσες. Πάλευες ακόμα...

"Γιατί είσαι στραπατσαρισμένη; Τι έχεις; Δεν θέλω να στεναχωριέσαι για τα λεφτά."

Δικό μου το πρόβλημα. "Πόσα θες; Λεφτά θα πάρεις. Δεν θα πάρεις ψυχή!"

Σε κοίταζα στα μάτια. Βαθιά.

"Να τα χαρτιά μου....... οι αποδείξεις....."

"Δεν θέλω να δω. Δεν θέλω να μάθω. Πόσα θες;"

"Να σου τα δώσω όλα, να φύγεις όσο γίνεται ποιο γρήγορα από μπροστά μου....", σκεφτόμουν, μα δεν το είπα.

Είπα μόνο "Γρήγορα πριν έρθει ο Γιάννης. Δυο μας αρχίσαμε αυτή την συμφωνία, δυο μας και θα την κλείσουμε. Θα πω πως εγώ έκανα λάθος. Θα πω πως εγώ δεν κατάλαβα καλά. Δεν θέλω να τον συγχίσω. Ξέρεις, εκείνος δεν στεναχωριέται. Νευριάζει και με σένα θα νευριάσει πολύ....."

"Κρύψ΄τα, κρύψ΄τα! Μη του πεις τίποτα. Πάρ΄τα πίσω αυτά. Δώσε όσα λες εσύ ότι συμφωνήσαμε και να φύγω γρήγορα πριν έρθει."

"Πόσα θες Τάκη; Όσα θες εσύ θα σου δώσω.... Όσα σου λείπουν.... Εγώ μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν μπορεί αν έχεις δίκιο να κάνεις τόσο εύκολα πίσω. Ή με λυπάσαι και μου τα χαρίζεις;"

"Εσύ τι λες; Στα χαρίζω;"

"Δεν ξέρω. Μπορεί. Εγώ δεν μπορώ να τα δεχτώ. Εφόσον κάπου έκανα λάθος και στηρίχτηκα στην προσφορά που εσύ λες "δεν θυμόσουν", δεν θα πεθάνω για τα λεφτά. Γεροί να είμαστε!"

"Εσύ τι λες; Έκανες λάθος;"

"Εσύ θα μου πεις. Έκανα;"

"Όχι βέβαια! Και ντρέπομαι....."

Σε κοίταζα στα μάτια, ενώ τα δικά μου είχαν από ώρα μουσκέψει και δεν σε ρώτησα γιατί ντρέπεσαι. Ήξερα το γιατί. Δεν ήθελα αυτό να το πεις. Δεν ήθελα να εξευτελιστείς μπροστά μου. Δεν ήταν αυτό που ζητούσα.

"Εγώ ντρέπομαι, σε διέκοψα. Δεν έπρεπε να σου πω τίποτα. Έπρεπε να σου δώσω αμέσως αυτά που εσύ ζήτησες. Έτσι τώρα θα με μισείς κι εγώ θέλω να μ΄αγαπάς όπως πρώτα."

"Πρώτα δεν σ΄αγαπούσα όσο τώρα. Εσύ ξαδέρφη γεννήθηκες για να ξυπνάς τις συνειδήσεις των άλλων. Έτσι και τότε στη δουλειά. Χάρηκαν όλοι που σ΄ανάγκασαν να φύγεις. Γελούσαν όταν έφυγες κλαμμένη, μα για καιρό μετά οι συνειδήσεις τους ξύπνησαν, μέχρι που το συζητούσαν και μεταξύ τους. Σκέψου τα βράδια!"

"Ξέρω Τάκη. Τα βράδια είναι που πονάνε... Κάποιοι προχθές με πήραν και τηλέφωνο....."

"Να είσαι καλά ξαδέρφη και γερή! Να προσέχεις τον εαυτό σου....." είπες μεταξύ των άλλων.

"Κι εσύ Τάκη. Σ΄ευχαριστώ!"

"Εγώ σ΄ευχαριστώ ......."

Αγκαλιαστήκαμε, φιλιθήκαμε, ενώ και τα δικά σου μάτια είχαν κοκκινήσει....

Ο χρόνος που σου έδωσα ήταν τελικά για καλό και των δυο μας.

Σ΄ευχαριστώ Θεέ για την λύση. Μακάρι εμάς τους ανθρώπους να μας άκουγες πάντα και να επικρατούσε το δίκιο και το σωστό στην ώρα του, πριν αφήσει σημάδια.

Μα... θα μου πεις, αν δεν γινόταν αυτό, πως θα παίρνατε το μάθημά σας εσείς οι άνθρωποι;

Κι εγώ θα σου πω:
"Και πάλι ευχαριστώ. Όχι για τα λεφτά. Όχι για την δικαίωση, αλλά για την χαρά που ο Τάκης θα μείνει κοντά μου και κυρίως που τώρα μ΄αγαπάει πιο πολύ!

Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!! ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ!



"