Πόρτες και παράθυρα ζωής

Μου το είπες γελαστά στο τηλέφωνο, σαν να μιλούσες για συνάχι:
"Έχω καρκίνο. Έκανα αφαίρεση στήθους. Ήταν κακοήθης. Κάνω χημειοθεραπείες. Και πριν ρωτήσεις για τα μαλλιά μου, θα σου πω ότι κάνω απ΄αυτές που δεν πέφτουν τα μαλλιά. Και τι να κάνω; Γελάω κι εγώ. Μπορώ να κάνω κάτι άλλο; Τον Αύγουστο πήγα να κάνω ένα μπάνιο και τ΄ανακάλυψα.... Εσύ τι κάνεις;"
Εγώ τι να κάνω; Τι μπορώ να κάνω;
Λυπάμαι για σένα, λυπάμαι για μένα, λυπάμαι για "την", λυπάμαι για "τον", λυπάμαι για πολλά. Λυπάμαι για όλα.
Μη αντέχοντας άλλο πόνο, φωτογράφιζα πόρτες και παράθυρα....
Σαν τις πόρτες και τα παράθυρα της ζωής....